บทที่ 387

ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาอยู่ครู่หนึ่ง

มือของอลาริคยังคงวางอยู่บนท้องของเจเดน นิ้วหัวแม่มือลูบไล้เป็นลวดลายอย่างเผลอไผล... เป็นสัมผัสที่ปกป้อง เคารพ และเทิดทูนบูชา

เจเดนจ้องมองม่านเหนือเตียง และก่อนที่จะทันได้ห้ามตัวเอง เขาก็เอ่ยถามเสียงเบา

“...เจ้าคิดว่านางจะหน้าตาเป็นอย่างไร”

อลาริคกะพริบตา... อย่างเช...